Bir yardım çağrısı gibi çaresizlik ♔

Kış güneşi yaklaşıyor, gölgem hiç bilmediğim yerlerde yürüyor.

Zihnimi esaret altına alan düşünceler kutluyor yalnızlığı.

Ellerim, gölge ellere uzanıyor; vazgeçiyor ellerimdeki yıldızlar.

Yapraklar umutlardan sonra düşmeye başlıyor.

Ay ışığı atlıyor bulutların üstünden yer yüzüne, göremiyoruz gecenin sihrini gündüz ışığı altında.

Şehrin yalanları, gri kaldırımlardan süzülüyor yüzlere.

Gölgemin yavaş yavaş silinmesini izliyorum bu kentte.

Tatsız sözlerim bile terk ediyor, çaresizliğin üzgün şekliyle.

Unutmaya başlıyorum unutamadığım kendimi.

Yıldızlar kadar yüksek anıların derine inmesi.

Şarkılardaki fısıltılar ile düşüyor ağaçların göz yaşı yaprakları.

Karanlığın gri esrikliğin den kurtarın beni.

Devamını Oku »

Kaybediyorum ♔

Bir rüzgar gibi sürükleniyorum.
Haykırmak artık işe yaramıyor görüyorum.
İnanmak basit ve anlamsız. 
Yazılanlar çaresiz.
Aydınlık yok, kokular yok; hissediyorum.
Gece kırgın, gök yüzü renksiz.
Siyah beyaz boyutta kayboldum. 
Lanetlerin tam ortasında uyuyor kokum.
Zayıflıyor sesler, siliniyor renkler.
Ağır buzullar altında yürüyorum.
Yorgun ve solgun sisli derin ellerim.
Siliniyor karanlık, kör oluyorum.
Terk ediliyorum karanlığa.
Anlayamıyorum, anlatamıyorum.

Devamını Oku »

Işık bulamıyorum ♚

Zihnimin içindeki dünyada kendime yer bulamıyorum.
Kısır bir döngü içinde kendimi kovalıyorum.
Beklentilerimi karşılayamıyorum.
İyi şeylerin olduğuna inanmayı bırakıyorum.
Kaybettim kendi kendimi, hatırlıyorum.

Devamını Oku »

Artık bitti (・へ・) ♔

Gözlerim uzakta bir yerde zayıflıyor.
Duyamıyorum içimdeki adamı.
Sessizce gölgeler sarıyor adımları. 
Karanlığın içinde sisli ellerim.
Karanlık ışığı olan bir mum gibiyim.
Rüzgara yükledim tüm aşkı.
Fısıldıyor rüzgar kelimeleri.
Islak balığa benzeyen bir kelebek gibi.
Pencerelerin göz yaşları, gök yüzünün ıslak ruhu.
Ben yoruldum, ben artık duymuyorum.
Ben acı bir çirkin prens. 

Devamını Oku »

Saklanmış her şey ╰ω╯♚

Gözlerde okunan mutsuzluklar.
Genç olmaya inandırılmış ihtiyar.
Tek gece yaşanan biz kavramları.
Ses yok şehir sakin.
Ütüsü kırışmasın diye bir koltuğun üzerine bırakılmış mutluluğum.
Mutsuzluğum bile kalmadı.
Gelecekte yaşıyormuş sanki geçmişim.
Sessizliğin umutsuz şekli kalacak biz gittikten sonra şehir de. 
Seslerden önce gölgeler kayboluyor.
İsteksiz gidişlerin isteğini anlatan eylemler.
Sadece uyanmayı bekliyorum, bizi biz olarak görebilmek için.
İplere asılmış parşömen kağıtlarının çoğu kırışmış.
Bir hava perdesinin arasında görüyorum gerçekleri.
Hava baloncukları ışıldamaya başlamıştı.
Işıkları hapseden bir hayalin perisi.
Düğümlenen nefesin geçmişe olan aşkı.
Biliyorum uyanacak, kaybeden her zaman kaybecek. 
Lanet tekrarlanıyor.
Toparlanamayan notalar.🌑 ╰!╯

Devamını Oku »

Bir ayakkabı hikayesi ˋωˊ ♚

Dokunduğum her gölgede korkmuş beyaz var. 
Fiziksel eylemlerin duygusal depremleri.
Korkmuş insan fikirleri.
İyi olmayı iyi biliyorlar.
Güçlü bir duruş.
Yalnızlığın kalabalık ta ki çaresizliği.
Ben kendiyle konuşan biri haline geldim.
Stabil bir yaşamın nötr bir kavramıyım.
Yazdıklarım yada yaşadıklarım yalnızlığın en açık tanımı.
Suskun bir grinin tonuna yenildim.
Ben anlamı olmayan ve artık kendiyle bile konuşamayan biri haline geldim.
Toparlıyamıyorum notaları.🌑

Devamını Oku »

Kanım ağırlaşıyor küçülüyorum. Sıcak şarap içmeye başladım bir bankın ötesinde.
Suskun bir yalnızlığa dönüşüyorum.
Toparlıyamıyorum notayı.🌑

Devamını Oku »