Gözlerde okunan mutsuzluklar.
Genç olmaya inandırılmış ihtiyar.
Tek gece yaşanan biz kavramları.
Ses yok şehir sakin.
Ütüsü kırışmasın diye bir koltuğun üzerine bırakılmış mutluluğum.
Mutsuzluğum bile kalmadı.
Gelecekte yaşıyormuş sanki geçmişim.
Sessizliğin umutsuz şekli kalacak biz gittikten sonra şehir de.
Seslerden önce gölgeler kayboluyor.
İsteksiz gidişlerin isteğini anlatan eylemler.
Sadece uyanmayı bekliyorum, bizi biz olarak görebilmek için.
İplere asılmış parşömen kağıtlarının çoğu kırışmış.
Bir hava perdesinin arasında görüyorum gerçekleri.
Hava baloncukları ışıldamaya başlamıştı.
Işıkları hapseden bir hayalin perisi.
Düğümlenen nefesin geçmişe olan aşkı.
Biliyorum uyanacak, kaybeden her zaman kaybecek.
Lanet tekrarlanıyor.
Toparlanamayan notalar.🌑 ╰!╯
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder