Kararsızlık

Bir kadın görüyorum bir o kadar çaresiz, ama bir o kadar güçlü.
Sözcükleri seçemiyor, anılarını silemeyen zaman ile savaşıyor.
Kurmak istediği cümleleri terk etmeye devam ediyor.
Beni korkutuyor.
Anlam veremiyorum, ne başı var ne sonu; karşısında kendimden utanıyorum. 
Tenine işlenmiş acıların katili olmak istiyorum.
Yarım yamalak cümlelerimin ne anlama geldiğini bilmiyorum.
Biriktirdiğim cümlelerimi, unutuyorum.
Yaşanmayı bekleyen hatıraları unutuyorum.
Yalnızlığın beni koruduğunu unutuyorum.
Etrafımdaki kalabalığın beynimin bir oyunu olduğunu unutuyorum.
Neden orada olduğumu unuttum.
Dile getireceğim şeyleri hatırlamıyorum.
Unutunca hatırlamadığımı hatırlıyorum.
Neler yaşadığımı unutuyorum.
Gözlerimdeki yıllanmış acılarımı göremiyorum.
Değiştirmem dediğim sigaramı değiştirmiş gibiyim.
Kendi kendimi kaybettiğimi hatırlıyorum.
Sözlerinizin siyasi bir slogan olduğunu unutmuyorum.
Her şeyin ince bir sessizlikle başladığını hatırlıyorum.
İnandığım şeyler, sadece bir kaç kağıt parçasından ibaret.
Ben yarım bir hikaye bile olmadığımı unutmuyorum.
Duyulması gereken, okunulması gereken şeyler yazmadım.
Ben rengarenk siyahları olan bir odada sonsuza dek nefesimi tutuyorum.
Yazmaya devam edersem bir son bulamayacağımı biliyorum.
Ben, benim dışımda; insanlık karanlığım dan uzakta.
Kendi gölgemin sessizliğinde boğuldum. Yazmayı bırakamıyorum.
Ben sustum. . .